(elbow dislocation)

Na czym polega zwichnięcie łokcia?

Zwichnięcie łokcia polega na przemieszczeniu powierzchni stawowych stawu. W wyniku urazu dochodzi do uszkodzenia elementów stabilizujących łokieć, czasami może dochodzić również do złamań kości tworzących staw, co prowadzi do przemieszczenia kości i powierzchni stawowych. Jest to bardzo bolesne i niebezpieczne uszkodzenie łokcia, które wymaga jak najszybszej diagnostyki i repozycji stawu w warunkach oddziału ratunkowego.

Jakie są przyczyny zwichnięcia łokcia?

Najczęstszą przyczyną zwichnięcia łokcia jest uraz, najczęściej upadek z podparciem kończyną. Siły przenoszone przez łokieć powodują stopniowe rozerwanie układu więzadłowego i torebki stawowej, mogą także spowowdować złamanie kości tworzących staw. W ten sposób uszkodzeniu ulega układ stabilizacji więzadłowej i kostnej łokcia, co prowadzi do całkowitego przemieszczenia kości i powierzchni stawowych łokcia. Innym aspektem zwichnięcia łokcia mogą być pewne predyspozycje genetyczne, np. wrodzona elastyczność tkanek. Może to prowadzić do sytuacji, gdy uraz nakłada się na pewne wrodzone, a więc genetyczne cechy chorego – co może sprzyjać zwichnięciu, a ewentualnie w przeszłości trwałej niestabilności łokcia.

Najczęstsze objawy zwichnięcia łokcia

Objawem zwichnięcia łokcia jest natychmiastowy ból i deformacja łokcia. Powoduje to znaczne ograniczenie ruchomości łokcia, często zaburzenia funkcji ręki i palców w związku z bólem i możliwym uciskiem na nerwy znajdujące się w okolicy łokcia.

Jak wygląda diagnostyka zwichnięcia łokcia?

Diagnostyka zwichnięcia łokcia polega na dokładnej klinicznej ocenie kończyny po urazie. Konieczne jest oszacowanie deformacji łokcia, ocena ruchomości palców i ręki, a więc wykluczenie możliwych uszkodzeń naczyń i nerwów. Jak najszybciej należy wykonać diagnostykę RTG łokcia, a w przypadku, gdy podejrzewane są złamania okolicy łokcia konieczne jest CT łokcia. Najlepiej, gdy diagnostyka jest wykonywana natychmiast po urazie na oddziale ratunkowym, aby po potwierdzeniu diagnozy możliwe było szybkie leczenie polegające na nastawieniu łokcia, czyli na repozycji stawu.

Leczenie zwichnięcie łokcia

Leczenie nieoperacyjne

Leczenie nieoperacyjne zwichnięcia łokcia jest rutynowym sposobem postępowania. Polega na jak najszybszej repozycji, czyli nastawieniu łokcia i unieruchomieniu łokcia na okres ok. 2-3 tygodni, aby umożliwić wygojenie uszkodzonych tkanek. Po tym okresie wdraża się fizjoterapię, której celem jest stopniowe odzyskanie ruchomości, a następnie przywrócenie funkcji łokcia.

Leczenie operacyjne

Leczenie operacyjne zwichnięcia łokcia rezerwuje się dla skomplikowanych zwichnięć, najczęściej z towarzyszącymi złamaniami, uszkodzeniami naczyń lub nerwów w okolicy łokcia. Decyzja o leczeniu operacyjnym powinna być podejmowana na podstawie badania klinicznego i dokładnej diagnostyki radiologicznej. W takim przypadku operacja odbywa się zwykle w trybie pilnym, często w ramach ostrego dyżuru.